GRENLANDIA, POŁOŻONA NA WYSPIE O TEJ SAMEJ NAZWIE W AMERYCE PÓŁNOCNEJ POMIĘDZY PÓŁNOCNYM ATLANTYKIE, A OCEANEM ARKTYCZNYM TO TERYTORIUM DANII. JEJ OBSZAR WYNOSI 2175,6 TYS. KM2 POWIERZCHNI, KTÓRY W 84% JEST POKRYTY PRZEZ LĄDOLÓD. POPULACJA WYNOSI PONAD 50 TYS. MIESZKAŃCÓW, Z KTÓRYCH WIĘKSZOŚĆ STANOWIĄ INUICI (POTOMKOWIE RDZENNYCH ESKIMOSÓW). NAZWĘ WYSPY WYMYŚLIŁ WIKING, KTÓRY POPRZEZ REKLAMOWANIE GRENLANDII JAKO ZIELONEJ WYSPY CHCIAŁ ŚCIĄGNĄĆ NA NIĄ GŁÓWNIE ISLANDCZYKÓW.
Jako wyspa składająca się głównie z lodu nie posiada zbyt obfitej fauny i flory. Ze względu na klimat arktyczny panujący na wyspie, świat roślin stanowi jedynie ok. 500 gatunków, które występują w miejscach nasłonecznionych i wolnych od pokrywy lodowej. Jeżeli chodzi o faunę to ssaki lądowe żyjące na wybrzeżach to m.in. renifery, woły piżmowe, niedźwiedzie polarne, lisy polarne, wilki polarne oraz lemingi. Wybrzeże jest również miejscem lęgów niektórych gatunków ptactwa, z których warto wspomnieć o pardwach, sowach śnieżnych, mewach czy gęsiach.
Na Grenlandii występuje duża różnica między porami roku, w związku z tym termin przyjazdu dopasowujemy do tego, na co chce się polować i co chce się zobaczyć. Najczęściej myśliwi polują na renifery, woły piżmowe oraz pardwy. Każdego roku dokonuje się również odstrzału niedźwiedzi polarnych. Jest to około 250-300 sztuk rocznie, na które mogą polować głównie myśliwi miejscowi. Do 2006 roku niedźwiedzie były wręcz tępione (z nieoficjalnych źródeł słyszałem o odstrzale 700 sztuk rocznie). W styczniu 2006 roku Grenlandia wspólnie z Kanadą ustaliła pewne zasady oraz ograniczenia w kwestii polowania na niedźwiedzie polarne. Po pierwsze nie można już polować na matki z młodymi oraz młode osobniki. Po drugie ustalono też procentową liczbę niedźwiedzi, którą będą mogli odstrzelić myśliwi zagraniczni po otrzymaniu specjalnych zezwoleń, co do roku 2006 było praktycznie niemożliwe. Na polowanie na renifery najlepiej wybrać się w okresie letnim, pomiędzy lipcem a październikiem. Odbywa się ono z pochodu i wymaga dobrej kondycji fizycznej. Łatwiejsze jest polowanie zimą, ponieważ myśliwy w miejsce przebywania reniferów oraz wołów piżmowych transportowany jest przeważnie zaprzęgiem lub helikopterem. Jedynym problemem w polowaniu na Grenlandii są ujemne temperatury, które mogą być bardzo dokuczliwe (dochodzą nawet do -30 C). Polowanie na woła piżmowego odbywa się przeważnie zimą, głównie z wykorzystaniem psiego zaprzęgu. Obydwie pory roku dają dobre efekty, ponieważ populacja tych zwierząt jest bardzo wysoka. Woły ważą przeważnie 200-300 kg i są naprawdę wspaniałym trofeum. Na Grenlandii myśliwy ma również możliwość upolowania lisów polarnych, fok, pardw, a przede wszystkim podziwiania przepięknych grenlandzkim krajobrazów.
O tej wyspie można by pisać i pisać. Jest pełna atrakcji, które warto zobaczyć. Jednak co najważniejsze dla myśliwego, z Grenlandii wraca się ze wspaniałymi trofeami i niezapomnianymi wrażeniami.